با دوستی درد و دل می‌کردم، می‌گفتم حتا بهار هم دیگر بوی نو شدن نمی‌دهد. به نظر می‌رسد که جهان به سمت تاریکی می‌رود و آدم‌های بسیاری در هر نقطه از این زمین خاکی در رنجند. گفت برای کسی که در پی معنویت است تاریکی و روشنایی دو روی یک سکه‌اند.
درک تاریکی برای رسیدن به روشنایی لازم است. نپرسیدم چگونه می‌توان در تاریکی نشست. به نظرم رسید که تنها راه ممکن، تلاش برای اشاعه‌ی محبت و دوستی میان آدم‌هاست، هرچند به نظر ساده‌انگارانه برسد. یاد حرف گندالف (Gandalf) در فیلم هابیت (Hobbit) می‌افتم: «فهمیدم که کار‌های کوچک آدم‌هاست در زندگی روزمره که جلوی تاریکی را می‌گیرد، کارهای ساده از روی محبت و عشق.»

مجله‌ صوفی سال خوبی را برای شما آرزو می‌کند.