یادداشت گروه مجله صوفی
زندهیاد علیاصغر مظهری کرمانی، ادیب، شاعر و یار دیرین مجلهی صوفی، عصر هفتم تیرماه ۱۴۰۲ به دیار باقی پیوست.
او اولین گوینده در رادیوی کرمان بود و سالها ریاست این رادیو و رادیو تهران را بر عهده داشت. از مدیریت رادیوهای سیستانوبلوچستان و خراسان گرفته تا دبیری شورای عالی نویسندگان رادیو ایران، خدمتگزاری صادق و پرکار در عرصهی فرهنگ و ادب بود. پس از مهاجرت نیز، گرچه دردمند و بیقرار آن آب و خاک مهرپرور بود، نیش غربت را به نوش قلم آراست و دست از نوشتن فرونگذاشت. شاعری شیرینسخن، خوشذوق و توانا بود که چندین دفتر شعر از خود به یادگار گذاشت، گرچه بهگفتهی خود شعر را برای گشودن عقدههای دل به کار میگرفت. به ادبیات فارسی عشق میورزید و بجز شعر به داستاننویسی، بهخصوص برگرداندن حکایات منظوم ادبی به نثر، نیز میپرداخت که این داستانها و حکایات در چندین مجموعه به چاپ رسیدهاند.
ادیبی اهلدل بود که از جوانی به مکتب عشق و خدمت روی آورد و عرفان را پناهگاهی آرامشبخش یافت. ردپای اندوختههایش از مکتب مهر در شعرهای ازدلبرآمدهاش پیداست. او که آشنایی دیرینه با پایهگذاران مجلهی صوفی، دکتر جواد نوربخش و دکتر علیرضا نوربخش داشت، در آستانهی انتشار اولین مجله در سال ۱۳۶۷ شمسی دعوت به همکاری را پذیرفت و قریب سی سال در هیئت تحریریهی مجله از جان و دل خدمت کرد. روحش شاد و یادش گرامی.
.
دوستت دارم
بر حریر لطیف یک گلبرگ
با مداد سپید عشق نوشت
ای که چون گل همیشه زیبایی
دوستت دارم، دوستت دارم
روی شنهای ساحل آرام
با سرانگشت مهر و جوهر عشق
به زبان و کلام خاص نوشت
ای که سیمرغ کوه قاف شدی
دوستت دارم، دوستت دارم
به نسیمی شن از کناره گریخت
گلی از شاخهای فروافتاد
باد در آن کناره میپیچید
ناله میکرد و مرغکی میخواند
همهجا و همیشه تا هستم
هر کجایی و هرکجا باشی
خاک کوی توام که میدانی
دوستت دارم، دوستت دارم
علیاصغر مظهری کرمانی